Ook deze keer liet het kleine mensje op zich wachten.

Elke geboorte zo bijzonder, zo uniek en onvoorspelbaar!

 

23 juni de uitgerekende datum, uiteindelijk kwam kleine LiLou op 28 juni ter wereld.

 

Ik kan me het nog zo herinneren, alsof het gisteren was.

 

10.01 uur

“Beginnende arbeid hier, ik hou je op de hoogte.”

 

Ik belde alvast mijn ouders, of ze de kinderen van school konden gaan halen, want vandaag kon het wel eens zover zijn!

De spanning gierde al door mijn hele lijf.

Niet van de zenuwen maar van “ik mag weer iets fantastisch gaan doen”.

Weken leef ik mee, kijk ik mee in spanning uit naar de geboorte en als ik dan het “verlossende” berichtje krijg, dat is het voor mij ook zo speciaal.  

 

Deze keer wou ik de geboorte zelf niet missen.

Het zou een half uurtje rijden zijn, maar soms kan het zo snel gaan.

Dus ik besloot om dichter bij te gaan werken, dan zou ik maar een 15min moeten rijden.

Ik pakte al mijn spullen en vertrok.

 

14.04 uur

“Je mag rustig vertrekken.”

 

De adrenaline gierde weer door mijn hele lijf.

Ik kon niet geloven dat ik weer mocht gaan doen, wat ik zo graag doe.

Dat intense moment vol vreugde, verwondering en zoveel liefde, gaan vastleggen op beeld.

 

Ik arriveerde, maar de voordeur was dicht.

Aanbellen wou ik niet.

Waarom niet zou je misschien denken?

Het laatste wat ik wou, was de mama uit haar bubbel halen, want als ze inderdaad in arbeid zou zijn, wou ik dit moment niet verstoren door aan te bellen en haar partner die de ruimte zou moeten verlaten om de deur te openen. Neen, dat was het laatste wat ik wou.

Dus ik besloot rond te lopen en jawel hoor, de achterdeur was open.

 

Ik nam onmiddellijk mijn camera, want de mama was al in de laatste fase.

De mama deed het zo goed, onder de bemoedigende woorden van haar collega vroedvrouw en de zachte aanrakingen van haar partner, zette ze door.

Ik wou soms mee roepen, “Komaan, je doet het super goed!”.

Maar ik zweeg, ik ben het vliegje aan de muur, maar in gedachten moedigde ik je mee aan.

 

En nog geen 8 minuten later was de kleine LiLou er.

Zoveel kracht en zoveel liefde in één kamer.

En ook ik was super trots op jouw, lieve mama! Wat heb je dat goed gedaan.

 

Die eerste blikken, die eerste knuffels, die eerste kusjes.

Ik denk dat ik weer de hele tijd als een idioot achter mijn camera heb zitten lachen.

Want die vreugde, kon ik gewoon niet verbergen.

 

Deze keer was het ook een thuisgeboorte en ik moet zeggen dit is zo een andere beleving.

Weer zo rustig, al de aandacht voor de mama en kleine baby, op het tempo van hun.

Prachtig gewoon!

 

Een paar uur later was ik al terug thuis en begon ik onmiddellijk de foto’s te selecteren.

 

Die kleine aanrakingen van de partner als de mama volop in arbeid is, die eerste ontmoeting, die eerste controles, de liefde in de kamer, de blik in de ogen van de papa als hij zijn kleine dochter voor het eerst in zijn armen mag houden… voor altijd op beeld voor jullie, om dit moment nooit te vergeten, terug te beleven en als mama terug te kunnen zien wat er rondom je heen gebeurde.

 

Geboortefotograaf, een jaar geleden had ik het me zelfs niet kunnen inbeelden dat ik dit zou doen, maar wat prijs ik mezelf gelukkig!

 

De lieve woorden van de mama achteraf, toen ze de beelden voor het eerst bekeek.

“Ik heb zo gehuild toen ik uw foto’s zag. Echt dankjewel!”

“We hebben het filmpje 2 keer bekeken, de tweede keer begon Millie ook keihard te wenen. Precies alsof ze het zelf allemaal voelde”

“Ze zijn ook echt prachtig! Uw talent is met geen woorden te beschrijven.”  

 

Dit!

Hiervan word ik sprakeloos en zo gelukkig!

 

Nogmaals een dikke dankjewel aan de lieve mama en papa van LiLou dat ik dit bijzondere moment voor jullie heb mogen vastleggen.

Graag wil ik de fantastische vroedvrouwen van “vroedvrouwenpraktijk bloei” en “je wijze vrouw” ook even in de bloemetje zetten, jullie doen zo een prachtig werk!

 

Veel liefs,

Kristien

Wil je zelf graag een geboortereportage? Of zit je nog met vragen?

Wat houd je tegen om een kennismakingsgesprek in te plannen ;)